Ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν στην Αθήνα ΙΙ

Καθώς περνούν οι μέρες από τον ερχομό του Τζόρτζιο Αγκάμπεν στην Αθήνα και σβήνουν σιγά σιγά τα κύματα που προκάλεσε η ομιλία του, αυξάνονται τα κείμενα που γράφονται γι’ αυτόν και για τη φιλοσοφία του. Κατ’ αρχάς, ο ίδιος ο Αγκάμπεν έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην Αναστασία Γιάμαλη και στον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο, που δημοσιεύτηκε στα «Ενθέματα» της Αυγής της περασμένης Κυριακής και στο «Red Notebook».

Ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν στην Αθήνα

Ένας απ’τους σπουδαιότερους φιλοσόφους του καιρού μας –ίσως ο σπουδαιότερος εν ζωή– ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν, βρέθηκε πριν από λίγες μέρες στην Αθήνα. Το Σάββατο 16 Νοεμβρίου μίλησε σ’ ένα κατάμεστο αμφιθέατρο στο Γκάζι, σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για την επέτειο του Πολυτεχνείου, ενώ τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου επισκέφτηκε το Θέατρο Εμπρός και συζήτησε με τους παρευρισκόμενους. 

Ο νεοελληνικός πολιτισμός ως μετάφραση

Ο νεοελληνικός πολιτισμός δεν μπόρεσε να δημιουργήσει, όπως έχει επισημανθεί από πολλούς, μεγάλες συνθέσεις. Δεν μπόρεσε να συνθέσει πραγματικά πρωτότυπα και οραματικά, μεγάλα σε έκταση έργα. Και αυτό αφορά όλες τις τέχνες: τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τη μουσική. Στην Ελλάδα δεν είχαμε κάποια σπουδαία μυθιστορηματική ή κινηματογραφική παράδοση και δε γράφτηκαν μεγάλες μουσικές συνθέσεις. Όσα σημαντικά μυθιστορήματα, ταινίες ή μουσικά έργα εμφανίστηκαν δεν ήταν παρά εξαιρέσεις.

Λίγα ακόμη σχετικά με το έργο του Κώστα Τρικογλίδη

Ο Κώστας Τρικογλίδης ήταν ένας απ’ τους σπουδαιότερους Έλληνες μεταφραστές. Μετέφρασε πολλά σπουδαία λογοτεχνικά έργα και ανάμεσά τους τις Χίλιες και μία νύχτες. Ειδικά αυτή η τελευταία μετάφραση είναι αξιοθαύμαστη από κάθε άποψη: τεράστια σε όγκο (εφτά τόμοι), εξαιρετικής λογοτεχνικής ποιότητας και μεταφρασμένη από μια δύσκολη γλώσσα (απ’ το αραβικό πρωτότυπο). Με αυτήν ο Τρικογλίδης κέρδισε επάξια μια θέση δίπλα στους μεγάλους μεταφραστές μας, χάρη στην αφοσίωση και στο όραμα των οποίων πλούτισε η γλώσσα και η λογοτεχνία μας. Δίπλα του στέκονται μεταφραστές όπως ο Παύλος Ζάννας του προύστειου Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, ο Άρης Αλεξάνδρου του Ντοστογιέφσκι, αλλά και οι νεότεροι Παναγιώτης Χοροζίδης (Ανατομία της μελαγχολίας) και Γιώργος Κυριαζής (Πύντσον).

Περί ατσίγγανων

Αυτές τις μέρες, με αφορμή την ιστορία του μικρού κοριτσιού που το ελληνικό κράτος απήγαγε απ’ την οικογένειά του, έγινε μια ευρύτατη συζήτηση για τους τσιγγάνους. Βλ., για παράδειγμα, τα ωραία κείμενα του Ξυδάκη (για τον ρατσισμό εναντίον τους), του Σαραντάκου (για την ετυμολογία της λέξης) και του Γαβριηλίδη (για τον τσιγγάνο-παράσιτο), όπως επίσης και αυτή τη συζήτηση για το Ολοκαύτωμα των τσιγγάνων (και αυτές τις φρικιαστικές φωτογραφίες).