20.12.13

Αν είναι να μιλήσει κάποιος, ας πει για την αγάπη

http://dimartblog.com/2013/12/16/lake-district/

Όπως μαθαίνουμε από την ωραία ανάρτηση του Heroico Desembarazo, o Αμερικανός φιλόσοφος Harry Frankfurt διακρίνει τέσσερα χαρακτηριστικά της αγάπης: είναι αδιάφορη με την έννοια ότι επιθυμείς το καλό για τον αγαπημένο καθαυτό, είναι προσωπική με την έννοια ότι ο αγαπημένος είναι αναντικατάστατος, είναι μία δυνατή πράξη ταυτοποίησης με τον αγαπημένο χωρίς να εξαφανίζει τις αυτόνομες ταυτότητες του ενός και του άλλου, είναι μία πράξη που σπάνια αποτελεί απότοκο αποκλειστικής συνειδητής επιλογής.

13.12.13

Για την Ευρωπαϊκή Αυτοκρατορία

http://www.bychkov-books.spb.ru/
Είχα αναφερθεί παλιότερα, με αφορμή τη «Λατινική Αυτοκρατορία» του Αγκάμπεν, στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως μια υπό διαμόρφωση αυτοκρατορία. Όπως έδειξε ο Κοζέβ, η παρούσα φάση της παγκόσμιας ιστορίας χαρακτηρίζεται από την παρακμή του έθνους-κράτους και τη δημιουργία αυτοκρατοριών. Το εθνικό κράτος ήταν ένα φαινόμενο της νεωτερικής εποχής και χάνεται μαζί της. Προήλθε από τη διάλυση και την αποσύνθεση των μεσαιωνικών προνεωτερικών αυτοκρατοριών. Στη θέση εκείνων των μεγάλων πολυεθνικών, πολυφυλετικών, πολυθρησκευτικών κρατών αναδύθηκαν νέα κράτη, μικρά και ομογενή. Χαρακτηριστικό τους ήταν ότι αποτελούνταν από ένα έθνος. Τα έθνη, τα νέα γεωπολιτικά υποκείμενα που εμφανίστηκαν στην παγκόσμια σκηνή, επιδίωξαν την πάση θυσία χειραφέτησή τους. Η διάλυση των αυτοκρατοριών ήταν η μοιραία συνέπεια, αφού κάθε έθνος θα έπρεπε τώρα να έχει το δικό του κράτος και τα όρια του κράτους θα έπρεπε να συμπίπτουν με τα όρια του έθνους. Ιδανικό ήταν τώρα η καθαρότητα: κάθε κράτος θα έπρεπε να περικλείει εντός του ένα μόνο έθνος, έναν πολιτισμό και μία θρησκεία. Αντίθετα, οι αυτοκρατορίες που προηγήθηκαν μπορούσαν να ανεχτούν, σε κάποιο βαθμό, τη διαφορετικότητα: τα διαφορετικά έθνη, τους διαφορετικούς πολιτισμούς, τις διαφορετικές θρησκείες.

6.12.13

Ο Μιχάλης Γκανάς και η δημοτική ποίηση

Ο Κώστας Κουτσουρέλης δημοσίευσε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Bookpress ένα ωραιότατο κείμενο για την ποίηση του Μιχάλη Γκανά, ωραιότατο τόσο μορφικά όσο και απ την άποψη του περιεχομένου. Πρόκειται για μια ευτυχέστατη συνάντηση: ένας σπουδαίος δοκιμιογράφος αναδεικνύει, με το λαμπερό ύφος του, τις αρετές ενός μείζονος ποιητή.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κουτσουρέλης γράφει για τον Γκανά. Έχει επαινέσει παλιότερα και τη μετάφρασή του του Άσματος Ασμάτων και την προηγούμενη ποιητική του συλλογή, τον Άψινθο. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, δύο είναι οι βασικές αρετές που εντοπίζει στην ποίηση του Γκανά ο Κουτσουρέλης: την άρνηση της ιδιώτευσης και την απήχηση στο ευρύ κοινό. Ο Γκανάς, γράφει ο Κουτσουρέλης, «έδωσε βιβλία που και διαβάστηκαν και θαυμάστηκαν πολύ, από αναγνώστες κάθε λογής, επαΐοντες και κοινούς. Του απονεμήθηκαν βραβεία και έπαθλα αλλά τραγουδήθηκε κι από χιλιάδες. Κατόρθωσε να γίνει περίοπτος τόσο εντός όσο και εκτός του κλειστού λογοτεχνικού περιβόλου.»